• پنج شنبه, ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 March 28
کد خبر: 418972
تاریخ انتشار: پنج شنبه, ۱۷ مرداد ۱۳۹۸ ۱۱:۳۰

آثار و حکم ناسزا گفتن درخلوت و تنهایی خود به دیگران

 


حکم ناسزا گفتن,حکم دشنام دادن,حکم ناسزا گفتن از نظر مراجع

یکی از آثار نابهنجار ناسزاگویی و دشنام عداوت و دشمنی است.

 

دشنام دادن دیگران نشانه ای از تکبر و غرور و کبر است که در آدمی پدید آمده است. کسی به دیگران دشنام ميدهد که دچار غرور باشد.

سوال
سلام؛ گاهی در بازیهای کامپیوتریِ گروهی (که هر کدام در مکانی ديگر هستیم)، من به اشخاص گروه فحش میدهم در حالی که کسی اطراف من نیست و آن ها هم صدای من را نمیشنوند، آیا این کار( عمدی یا سهوی) حرام است؟


جواب اجمالی
فحش و ناسزاگویی و استفاده از الفاظ زشت در شأن مؤمن نیست و چنانچه مخاطب با شنیدن آن مورد توهین قرار گیرد، حرام است. البته بعضی از مراجع،[ 1] بددهانی را بطور مطلق- چه در خلوت و چه در حضور مخاطب- مجاز ندانسته اند، هرچند توهین در خلوت شاید حق الناسی ایجاد نکرده و مجرد توبه و استغفار براي طرف مقابل کافی باشد.


ضمائم:
جواب دفترهای مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، اینگونه است:[ 2]
حضرت آیت‌الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی):
استفاده از الفاظ رکیک، شایسته مؤمن نیست و همچنين چنانچه باعث اهانت و یا ایذای دیگران گردد مجاز نیست.

حضرت آیت العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
سب مؤمن حرام است.

حضرت آیت العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):
ناسزا گویی به مؤمن ولو این که وی نشنود حرام است.

حضرت آیت العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
1. گفتن کلمات زشت هر چند در تنهایی شایسته مؤمن نیست.2. از بیان کلمات رکیک هر چند در خلوت پرهیز نمایید.

حضرت آیت العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
این کار خلاف دستور شرع است.

حضرت آیت العظمی نوری همدانی (مد ظله العالی):
گفتن ناسزا در شأن مؤمن نیست.

بعضی از اثار ناسزاگویی و فحاشی
براي فحش زبانی و بددهانی آثاری بیان شده است که حاوی حوزه های فردی و اجتماعي و مادی و معنوی است. کسی که ناسزا ميدهد قبل از آنکه به سایرین اسیب برساند به خود آسیب ميزند. در روایات آثاری براي رفتار زشت سب و فحش و ناسزا بیان شده است که در این جا به بعضی از آن ها اشاره ميشود.

1. دشمنی و عداوت:
یکی از آثار نابهنجار ناسزاگویی و دشنام عداوت و دشمنی است. کسی که فحش ميدهد و ناسزا ميگويد براي خود دشمنی می خرد و ارتباطات اجتماعي را به هم می ریزد و با این زشت گویی، خودش عناد را دامن ميزند و اجازه نمی دهد تا جامعه به طرف همزیستی و تعاون و همکاري کشیده شود. پیغمبر( ص) می فرماید:لاتسبوا الناس فتکتسبوا العداوه بینهم؛ به مردم ناسزا نگویید، که با این کار در بین آن ها دشمن پیدا می کنید.

2. تکبر :
دشنام دادن دیگران نشانه ای از تکبر و غرور و کبر است که در آدمی پدید آمده است. کسی به دیگران دشنام ميدهد که دچار غرور باشد. این غرور است که وی را در پیش خود بزرگ و سایرین را خوار و ذلیل کرده است؛ از این جهت با فحش، غرور خود را به نمایش می گذارد. به سخن ديگر، دشنام گو انسان متکبری است که باید از وی پرهیز کرد و اگرکسی اهل فحش است باید در اخلاق خود تجدیدنظر کند؛ برای این که نشانه ای از کبر و غرور است که پیامدهای بسیار بدی را در دنیا و آخرت گریبانگیر وی خواهد کرد.

3. علامت نفاق و عامل ریاکاری:
ناسزا و ديگر مصادیق فحش و بددهانی یکی از مهم ترين دلایل و عوامل نفاق است و کسی که بددهان است در واقع نشان ميدهد
که از اخلاق و دین وعفت به دور است.

4- هلاکت و نابودي:
ناسزا گو در همین جهان به نابودی گرفتار ميشود ، برای این که هنگامی که دیگری را فحش ميدهد خود در معرض آن قرارگرفته و کم کم درشرایطی قرارمی گیرد که موجبات هلاکت و نابودي خود را آماده ميکند .


5- دچار شدن به فسق:
از نظر آموزه های اسلامی، ناسزاگویی علی الخصوص فحش مومن از مصادیق فسق و گناه الهي است. در واقع فرد دشنام دهنده از ایمان به کفر در مي‌ايد و برخلاف حکم خداوند عمل کرده و دچار فسق ميشود و اینگونه خود و آينده اش را تباه می سازد. پیامبر اکرم( ص) می فرماید: سباب المؤمن فسوق، و قتاله کفر، وأکل لحمه من معصیه الله؛ ناسزا گفتن به مؤمن فسق است و جنگیدن با وی کفر و خوردن گوشت او( غیبت کردن از وی) معصیت
خداست.


پی نوشت
[1]. آیات عظام سیستانی و شبیری زنجانی.
[2]. استفتا از دفاتر آیات عظام: خامنه‌ای، سیستانی، شبیری زنجانی، صافی گلپایگانی، مکارم شیرازی، نوری همدانی (مد ظلهم العالی)


 

منابع:
hawzah.net
islamquest.net

 


منبع: http://www.beytoote.com/religious/din-ahkam/ahkam02-profanity.html
بازدید: 1258

تعداد نظرات: 0
منتشر نشده: 0

کد امنیتی
کد جدید




Scroll to Top