محمد بن سيرين گويد:

بويهاي خوش و ناخوش ثناي نيك مدح و ذم و سخن ناصواب است. اگر بيند بوي خوش شنيد، دليل كه او نكوهش كنند. اگر در خواب بوي خوش بسيار شنود، دليل است بر مرگ، زيرا كه مرده را از بوي خوش حنوط ناگزير است.

ابراهيم كرماني گويد:

اگر بيند او را خوشبوي كردند، دليل كه او را ستايش كنند و ثنا گويند. اگر به خلاف اين بيند، دليل كه او را پيش مردم عيب و نكوهش كنند و نام او به زشتي منتشر شود.