محمدبن سيرين گويد:

اگر كسي بيند كه در ميان مجمع مردمان باد رها كرد، چنانكه مردمان آواز آن را بشنيدند، دليل كه سخني زشت گويد كه مردم بر وي افسوس كنند و به سبب آن در ميان مردمان رسوا شود. اگر بيند كه باد نرم رها كرد و آواز آن را بشنيدند، تاويلش به خلاف اين بود. اگر اين خواب مردي هندو بيند، دليل است كه او را خرمي رسد.

ابراهيم كرماني گويد:

اگر بيند كه بادي رها كرد و آواز بلندي داشت وبوي ناخوشي، دليل كه كاري كند كه مردم بر او تشنيع كنند و او را ملامت كنند و بدي او گويند. اگر بيند كه آواز داشت و بوي ناخوش نداشت، دليل است كه از كاري بي فائده جدا شود و خيرش در آن بود. اگر بيند بر قصد بادي رها كرده و مردمان بر او بخندند و او شرم داشت، دليل است كه از كاري بي شغل معيشت او ساخته شود.

حضرت امام جعفر صادق فرمايد:

بادرها كردن درخواب بر چهار وجه بود.

اول: سخني زشت .

دوم: تقبيح و بد گوئي

سوم: كاري نکوهيده و سرزنش آور،

چهارم: رسوائي.

اگر بيند باد راعمدا و قصداً رها كرد، دليل كه آن كس بد دين و بد مذهب بود.