محمدبن سيرين گويد: اگر ديد كه صمغ داشت و خورد، دليل است كه از مال هزينه كند. اگر بيند كه صمغ بسيار داشت و به كسي داد، دليل است كه مال خود به كسي دهد. جابر مغربي گويد: دليل نفع اندك است از مردي كه بدان درخت منسوب است. چنانكه اگر بيند كه از صمغ بادام خورد، دليل است كه از بخيلي منفعت يابد. اگر صمغ عربي بود، دليل منفعت است.