منوچهر مطيعي تهراني گويد
:کليه معبران ديدن جهنم در خواب را بد
دانسته اند و از عذاب و عقاب و بدي کردار و آينده اي ناميمون سخن گفته
اند ولي جهنم را در خواب بدون مقدمه ذهني و روحي نمي بينيم. موقعي
جهنم را مي بينيم که روحي ناآرام و مشوش و وجداني اسير و گرفتار دغدغه
و تشويش داشته باشيم. با اين وصف ديدن جهنم نمي تواند مبارک و ميمون
باشد. يک انسان با تقوي و نيکوکار هرگز صاحب وجدان نا آرام نمي شود و
طبعا خواب جهنم نمي بيند و چون خواب جهنم ديديم قبل از هر چيز بايد
بدانيم که ضمير ناخود آگاه ما مشوش است و وجداني زخم خورده داريم که
ما را تحت فشار قرار داده است. پس اگر جهنم را در خواب ببينيم آينده
اي آشفته داريم و چنانچه وارد جهنم شويم و بيرون نيائيم پايان زندگي
ما نزديک است. اگر بيننده خواب ببيند که وارد جهنم شد و از آتش نسوخت
و آسيب نديد نشان آن است که گرفتار خذلان مي شود و به تنگي و سختي مي
افتد ولي در پايان نجات مي يابد. اگر ديگري را در جهنم ببينيم که در
آتش مي سوزد در واقع خودمان هستيم که مي سوزيم و ديگران شاهد سوختن ما
خواهند بود. اگر بيننده خواب ببند که در جهنم است و آنجا ناله مي کند
و فرياد مي کشد موقعيتي دارد که مردم از زبانش در عذابند و از شنيدن
سخنانش رنج مي برند. به هر حال ديدن جهنم در خواب در هيچ وضع و شرايطي
خوب نيست و چنانچه چنين خوابي ديديم خوب است روي خود مطالعه کنيم و تا
فرصت در دست هست تغيير راه بدهيم.
|