ابراهيم كرماني گويد:

اگر اسپندان ديد، دليل غم بود. اگر بيند اسپندان همي خورد، دليل كه به قدر آن وي را غم و اندوه رسد. اگر بيند كسي اسپندان بدو داد، دليل كه غمي از آن كس بر دل وي حاصل شود. اگر ديد او اسپندان به كسي داد، غمي از او بر دل وي حاصل گردد.

اسماعيل بن اشعث گويد :

اگر اسپندان داشت، لكن نخورد يا به كسي داد، يا از خانه بيرون افكند، دليل كه او را غم و اندوه كمتر بود.